Rok: I – studia II stopnia na kierunku AiU, spec. Ochrona Zabytków, Semestr: 2

Cele zajęć (efekty kształcenia): Celem zajęć tego cyklu jest zapoznanie studentów z przemianą formy architektonicznej, która dokonała się w Europie w pierwszej połowie XX wieku (od eklektyzmu, secesji po funkcjonalizm), pokazanie zmagań architektów z nowymi problemami, które przyniósł wiek XX oraz ukazanie specyficznych problemów związanych z rewaloryzacją budynków z tego okresu (zwłaszcza należących do nurtu funkcjonalizmu) w wielu przypadkach wpisanych już do rejestru zabytków, a więc objętych ochroną konserwatorską. Ochrona obejmuje zarówno oryginalną formę architektoniczną jak i nowoczesne materiały i konstrukcje. Efektem kształcenia powinna być umiejętność docenienia specyficznej estetyki nowoczesnych budynków sprzed II wojny światowej oraz podejmowania właściwych decyzji dotyczących ich rewaloryzacji.

Krótki opis zawartości całego kursu: Pierwsza część kursu zawiera zagadnienia dotyczące architektury pierwszej połowy XX wieku (systematyzacja, nurty) począwszy od wprowadzenia do powszechnego użytku nowych materiałów (beton, żelazobeton, stal – początek XX wieku) poprzez okres dwudziestolecia międzywojennego. Tematem zajęć będą zagadnienia dotyczące poszukiwań nowej funkcjonalnej formy odpowiadającej nowym potrzebom architektury XX wieku – wieku maszyn, uprzemysłowienia, typizacji, uniformizacji, prefabrykacji. Druga część kursu dotyczy problemów związanych z rewaloryzacją architektury I połowy XX wieku (powrót do oryginalnej formy, kolorystyki, problemy związane ze stosowaniem nowych materiałów budowlanych) w oparciu o zrealizowane przykłady europejskie.

Warunki zaliczenia: Kolokwium, obecności.